naturalcharms-fotografie

Allround fotograaf in Friesland, met een specialisatie in uitvaartfotografie

Admin gebied

Atom

2018-10-24

Soms is facebook echt wel leuk…

En dan heb je zowaar een rustige week……geen mooie avonturen in Frankrijk. Gewoon veel bezig geweest om dingen te regelen en doen voor volgend jaar.

Heb je dan wel wat te vertellen ? Vast wel haha…..

Doordat ik twee weken terug pas laat in de nacht van zondag op maandag terug kwam van mijn urbextrip naar Frankrijk was eigenlijk mijn wandeling die ik normaal op maandag over de begraafplaats doe er wat bij ingeschoten.

Dus op vrijdag had ik de heldere ingeving dat alsnog even te gaan doen. Op zich had ik dat best goed bedacht vond ik zelf; ik had er alleen even totaal niet bij stilgestaan dat het dan op kerkhof een stuk drukker zou zijn.

Het is misschien vreemd, want ik weet van mezelf dat ik absoluut niets op de foto zet waar herkenbare elementen op staan, maar het voelt toch altijd of ik inbreuk doe op privacy als ik ergens een foto van neem en er zijn mensen in de buurt die druk doende zijn met het verzorgen van een graf. Of er gewoon letterlijk en figuurlijk bij stil staan.

Dus het voelde nogal dubbel om er met camera rond te lopen. De reacties van de mensen waren eigenlijk totaal verschillend. Sommigen kijken je afkeurend aan, zonder vragen te stellen (Tja daar kan ik dus niet mee, en ga ook niet ongevraagd overal uitleg over geven), anderen zijn gewoon vriendelijk en zeggen gedag. En een wat oudere dame die druk was met nieuwe siersteentjes bij het graf van haar man leggen vroeg me op de man/vrouw af waarom ik foto’s maakte.

Toen ik uitlegde dat ik aan rouwfotografie doe bleek ze dat helemaal super te vinden. En achteraf had ze ook dolgraag willen hebben dat dat ook bij de begrafenis van haar man was gebeurd. Niet alleen voor haarzelf maar ook vooral voor de kleinkinderen die op dat moment nog best heel klein waren en er weinig herinneringen aan blijken te hebben. Ze vond het echt super spijtig dat ze nog nooit eerder had gehoord van te mogelijkheid om het afscheid in een fotoreportage vast te laten leggen.

Kijk; zo’n gesprek voelt dan echt super ! En ben ik extra blij dat ik de keuze heb gemaakt om me hierop toe te spitsen. Dat ik echt met mijn fotograferen iets bij kan dragen. Niet alleen mooie plaatjes kan schieten maar ook mensen zou kunnen helpen bij het verwerken van hun verlies.

Toen we toch aan de babbel geraakten ging het daarna over van alles en nog wat, en vroeg ze me ook wat ik verder nog meer voor fotografiewerk deed. Woningfotografie was haar wel meteen duidelijk, maar URBEX ???? …zei haar echt helemaal niets. Dus ik het haar uitgelegd, en het leek haar super gaaf en spannend…maar hoe was ik daar in vredesnaam bij gekomen.

Dus ik haar dat uitgelegd, en me tegelijkertijd gerealiseerd dat ik die vraag eigenlijk wel vaker krijg en dat het misschien een idee is dat hier ook eens even te vertellen.

Eigenlijk heeft facebook daar een super grote rol in gespeeld. Jaren terug zag ik daar voor het eerst plaatjes voorbij komen van oude verlaten panden, de een nog meer decay als de ander, en ik was op slag compleet verliefd!

Maar hoe kom je ertussen? De urbex-wereld is klein, de mensen delen niet gauw de locaties. Wat op zich ook super logisch is als je ziet wat er vaak op locaties wordt gesloopt. Er worden brandjes gesticht die soms grandioos uit de hand lopen. Om het over het leegroven van de panden maar niet te hebben. Een echte urbexer ergert zich daar terecht blauw en geel aan en wil dat soort dingen uit man en macht voorkomen

Leave nothing but footprints,
take nothing but pictures

Dus tjah. Het ertussen komen is niet altijd even makkelijk. En als je al wat locaties weet te vinden op het internet is het domweg niet verstandig om alleen op pad te gaan. Het risico om je bijvoorbeeld te verstappen op een half vergane vloer is aanwezig, en dan zul je daar maar alleen zijn….Dus een urbex-buddie is bijna een must. Maar waar vind je die en hoe leer je ze kennen ? En dan werd alles ook nog wat vermoeizaamd omdat ik in Friesland woon…ver weg van zowel de mooie locaties als de mensen die op pad gaan.

Al met al heeft het dus een aantal jaren geduurd, dat ik wel genoot van andermans plaatjes maar ze zelf nog niet had kunnen maken.

naturalcharms-oldcharms-urbex-fotografie-hassard cherad-mijn-belgie-2206.jpgEn toen won ik een fotografie-workshop naar keuze YEAHHHH….het zal dan ook niemand verbazen dat                 mijn eerste keuze de workhop “urbex” was. Die werd georganiseerd door Jacqueline da Cruz Arnold,en laat dat nu net altijd iemand 
te zijn geweest waar ik bij haar platen had zitten zwijmelen. 

naturalcharms-oldcharms-urbex-fotografie-sanatorium-belgie-1811.jpg

Eigenlijk zat de auto al vol; maar de organisatie van de wedstrijden vond het zo super gaaf dat zo’n gekke meid helemaal uit Friesland wilde komen om mee te gaan dat er grotere auto werd geregeld en ik mee kon. En ohhh…wat heb ik het tof gehad. 2 geweldige locaties hebben we die dag aangedaan. En verlaten sanatorium en een oude mijn in Belgie.

Maarja…dan kom je thuis….geniet je na van je avontuur en de plaatjes en dan smaakt het naar meer. Maar de buddies heb je nog steeds niet helaas.

En dus zat er al weer gauw een jaar tussen voor ik er een keer wat mee kon gaan doen. 

naturalcharms-oldcharms-urbex-fotografie-duitsland-kent school-2-3.jpgTot de dag dat iemand mij via facebook tipte voor een urbexgroep “eenzaam en verlaten plekken” waar ze een legale urbextrip naar Kent School in Duitsland organiseerden. Dat leek mij dat een goede gelegenheid. Niet alleen tot het schieten van mooie foto’s maar ik had vooral de hoop er contacten aan over te te houden.

 
naturalcharms-oldcharms-urbex-fotografie-duitsland-kent school--3.jpg

En beide missies zijn geslaagd …YESSS…..
niet alleen heb ik genoten van de locatie. Maar er is een groepje met contacten blijven bestaan.
En ik raakte in uitgerekend het stookhok (ja hoe bedenk je het ?? ) in contact met iemand die net zo’n gekte als ik blijkt te hebben voor industrie, draaidingetjes en “rusty shit” zoals ik het altijd noem.

Aan haar heb ik een super maatje overgehouden en via haar ook weer andere mensen leren kennen waarmee ik in wisselende samenstelling nu af en toe op pad ga naar Belgie, Duitsland, Frankrijk maar ook Chernobyl. 

En jullie dus kan verblijden met mooie platen en kleurrijke verhalen :) :)

Dus ik zal van de week eens even gaan bedenken waar ik jullie volgende week over al zal vertellen.

Ik wens jullie een fijne week en hopelijk tot dan :)

Admin - 11:36:10 | 1 opmerking

E-mailen
Bellen
Map
Info